Kimliksizlik sonucu bir fikre, imgeye yada bir eyleme gereksiz, asırı bağlanma, varolus sebebi arama bunalimlari. Belli bir gruba, bir cemaata dahil olmak,  yanlız kalmamak,diğer insanlardan izole yaşamamak için insan içgüdüsünün getirdiği gereksiz bir olgudur.Ayrıca fanatizm aklı az çalışan ya da aklını az çalıştıran bedenlerde çok tehlikeli bir silaha dönüşebilir:( fasizm), ( holiganlik) ''yanlızlığın yaratıcı gücünü tanımayanlar, kendileriyle asla tanışamazlar'' gibi fanatikler birey olmanın ne demek olduğunu anlayamayacakları gibi, kendi özlerinin derinliklerinde ne yattığını bilemezler ve hiçbir zaman gerçekten ne hissettiklerini ve ne istediklerini kestiremezler.Bir anlamda führer denkt für uns alle (lider bizim için düşünüyor) edasıyla odun gelip odun gidecekler.
Kendini yüceltme ve kendine benzemeyeni ezme, aşağılama, yoketme temeline dayalı bir eylem. ilk başta gayet masum görünen bu eğlenti faşizmle ne kadar ortak yönü bulunduğu incelendiğinde ve herkesin bildiği bazı olaylar gözönüne alındığında oldukça korkutucu. hafifletilmiş savaş..Olgunlaşmamış insanın özelliği, bir dava uğruna soylu bir biçimde ölmek istemesidir, olgun insanın özelliği ise bir dava uğrunda gösterişsiz bir biçimde yaşamak istemesidir."mantıksızlığın ulaşabileceği son nokta. İnsanın kanına işleyerek değişmez bir hayat görüşü haline gelen, içerdiği derin hoşgörüsüzlükle daha da sevimsizleşen kavram doğru anlaşılıp uygulandığında insanın fanatiği olduğu şeyi yücelten, yanlış anlaşıldığında ise sonu öküzlüğe varan olgu...Dindar bir ulus olmanın dogmatizminden midir, sürüde olmanın rahatlığından mı, yoksa sadece akdenizli olmanın heyecanından mı bilemiyorum. ya da belki memlekette en çok sevilen sahne sanatının futbol olmasının alışkanlığıyla ilgilidir. Eğer tribündeyseniz hayatın alkışlamak ya da yuhalamak dışında; üçüncü bir görev düşmez size.

Toplumda vardır bu ruh gerçekten... Yüzyıllardan gelen bir şey. iman, inanç, dava.. biliyorsunuz hitlerin kavgamı yalnızca bu ülkede en çok satanlardandır. İnsan tarihçi falan olmadıktan sonra o dönemle ilgili okunacak son kitaplardan biridir herhalde. Ama okuyan kişilere sorduğunuzda fix şu yanıtı alırsınız:

- Adamın fikirlerinin bazılarına katılıyorum* bazılarına da katılmıyorum. ama beni en çok etkileyen şey davasına sahip çıkması, inandığı şeyin peşinden sonuna kadar gitmesi ya iyi, ya kötü.. ya helal, ya haram.. ya sevap, ya günah.. ya sev, ya terket.. ya cehenneme gider mutlak azapla tanışırsın, ya da cennete gider 1500 yıl önce yaşayan birinin hayal edebileceği en güzel dünyayla (bal akan nehirler falan). Ya bizdensin ya onlardan.Kırmızıı.. beyaaz.. Sen benim her şeyimsin... Başka bir şeyim yok demek ki benim.. İki renkten başka..

Bayrak, vatanseverlik, milli değerler, ahlaki değerler... kutsal denilen şeyler hiçbir işe yaramaz mı? Yarar tabi. dünyanın çoğu yerinde Sayıyor. Ama bizde yalnızca ve yalnızca sevmeye, daha çok sevmeye, ölesiye, öldüresiye sevmeye yarıyor. Başka bir işe yaramıyor.

Savaş zamanı yükselmesi gereken kader maçı ruhu bir parçamız olmuş. 2005 yılında kuvay-i milliye heyecanıyla dalıyoruz chat odalarına. Dünya almış başını gidiyor. İnsanlar doğuyor.. İnsanlar aşık oluyor..Boyutlar neredeyse kavramlarda yerini almak üzere ve biz hala anlamsız fanatıkleşmenin eşiğinde dolana duralım......


ISIK VE SEVGİYLE